வருந்துவோம் திருந்துவோம் மகத்தானவனின் அன்பை பெற பாவமன்னிப்பு கேட்போம்.....

வருந்துவோம் திருந்துவோம் மகத்தானவனின் அன்பை பெற பாவமன்னிப்பு கேட்போம்....

وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ()

அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “எவர்கள் பாவங்கள் புரிந்தவாறு வாழ்ந்து விட்டு மரணம் நெருங்கும் போது “நான் இப்போது மன்னிப்புக் கோருகின்றேன்” என்று கூறுகின்றார்களோ அவர்களுக்கு மன்னிப்புக் கிடையாது. மேலும், இறுதி மூச்சு வரை நிராகரிப்பிலேயே மூழ்கியிருப்பவர்களுக்கும் பாவமன்னிப்புக் கிடையாது. இத்தகையோருக்கு துன்புறுத்தும் தண்டனையை நாம் தயார் செய்து வைத்திருக்கின்றோம்”.                                        ( அல்குர்ஆன்: 4: 18 )

يٰۤاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا تُوْبُوْۤا اِلَى اللّٰهِ تَوْبَةً نَّصُوْحًا

நம்பிக்கையாளர்களே! நீங்கள் கலப்பற்ற மனதுடன் 

(பாவத்தி லிருந்து விலகி) அல்லாஹ்வின் பக்கம் திரும்புங்கள்.

(அல்குர்ஆன் : 66:8)

ما صحة هذا الحديث:  

: ثعلبة بن عبد الرحمن رضي الله عنه، يخدم النبي صلى الله عليه وسلم في جميع شؤونه وذات يوم بعثه رسول الله صلى الله عليه وسلم في حاجة له، فمر بباب رجل من الأنصار فرأى امرأة تغتسل وأطال النظر إليها، ثم بعد ذلك أخذته الرهبة وخاف أن ينزل الوحي على رسول الله صلى الله عليه وسلم بما صنع، فلم يعد إلى النبي ودخل جبالا بين مكة والمدينة، ومكث فيها قرابة أربعين يوماً، وبعد ذلك نزل جبريل على النبي صلى الله عليه وسلم فقال: يا محمد إن ربك يقرئك السلام ويقول لك:إن رجلاً من أمتك بين حفرة في الجبال متعوذ بي، فقال النبي صلى الله عليه وسلم لعمر بن الخطاب وسلمان الفارسي: انطلقا فأتياني بثعلبة بن عبد الرحمن فليس المقصود غيره فخرج الاثنان من أنقاب المدينة فلقيا راعيا من رعاة المدينة يقال له زفافة، فقال له عمر:هل لك علم بشاب بين هذه الجبال يقال له ثعلبة؟ فقال لعلك تريد الهارب من جهنم؟ فقال عمر: وما علمك أنه هارب من جهنم قال لأنه كان إذا جاء جوف الليل خرج علينا من بين هذه الجبال واضعا يده على أم رأسه وهو ينادي يا ليتك قبضت روحي في الأرواح، وجسدي في الأجساد.. ولم تجددني لفصل القضاء فقال عمر: إياه نريد، فانطلق بهما فلما رآه عمر غدا إليه واحتضنه فقال: يا عمر هل علم رسول الله صلى الله عليه وسلم بذنبي؟ قال لا علم لي إلا أنه ذكرك بالأمس فأرسلني أنا وسلمان في طلبك، قال يا عمر لا تدخلني عليه إلا وهو في الصلاة فابتدر عمر وسلمان الصف في الصلاة فلما سلم النبي عليه الصلاة والسلام قال يا عمر يا سلمان ماذا فعل ثعلبة؟ قال: هو ذا يا رسول الله فقام الرسول صلى الله عليه وسلم فحركه وانتبه فقال له الرسول صلى الله عليه وسلم : ما غيبك عني يا ثعلبة ؟ قال ذنبي يا رسول الله قال أفلا أدلك على آية تمحو الذنوب والخطايا؟ قال بلى يا رسول الله، قال: قل ربنا آتنا في الدنيا حسنة وفي الآخرة حسنة وقنا عذاب النار، قال: ذنبي أعظم، قال الرسول صلى الله عليه وسلم: بل كلام الله أعظم، ثم أمره بالانصراف إلى منزله فمر من ثعلبة ثمانية أيام ثم أن سلمان أتى رسول الله فقال: يا رسول الله هل لك في ثعلبة فانه لما به قد هلك؟ فقال رسول الله: فقوموا بنا إليه ودخل عليه الرسول صلى الله عليه وسلم فوضع رأس ثعلبة في حجره لكن سرعان ما أزال ثعلبة رأسه من على حجر النبي فقال الرسول صلى الله عليه وسلم له: لم أزلت رأسك عن حجري؟ فقال لأنه ملآن بالذنوب، قال رسول الله ما تشتكي؟ قال : مثل دبيب النمل بين عظمي ولحمي وجلدي، قال الرسول الكريم: ما تشتهي؟ قال مغفرة ربي فنزل جبريل عليه السلام فقال: يا محمد إن ربك يقرئك السلام ويقول لك لو أن عبدي هذا لقيني بقراب الأرض خطايا لقيته بقرابها مغفرة، فأعلمه النبي بذلك فصاح صيحة بعدها مات على أثرها فأمر النبي بغسله وكفنه، فلما صلى عليه الرسول عليه الصلاة والسلام جعل يمشي على أطراف أنامله، فلما انتهى الدفن قيل لرسول الله صلى الله عليه وسلم، يا رسول الله رأيناك تمشي على أطراف أناملك قال الرسول صلى الله عليه وسلم

ஜாபிர் இப்னு அப்துல்லாஹ் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கின்றார்கள்: “நபி {ஸல்} அவர்களுக்கு பணிவிடைகள் செய்த நபித்தோழர்களில், அன்ஸாரிகளைச் சார்ந்த ஸஅலபா இப்னு அப்துர் ரஹ்மான் (ரலி) அவர்களும் ஒருவர்.

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் அன்றொரு நாள் ஸஅலபா (ரலி) அவர்களை ஏதோ பணி நிமித்தமாக எங்கோ அனுப்பினார்கள்.

சென்ற ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் மீண்டும் அண்ணலாரின் சமூகத்திற்கு வரவே இல்லை. அண்ணலாரும் அவர் வருவார். நியமித்த பணியை நிறைவேற்றி விட்டு இதோ இன்று வந்து விடுவார், நாளை வந்து விடுவார் என எதிர்பார்த்து காத்து இருந்தார்கள்.

நாட்கள் மட்டும் அடுத்தடுத்து வந்ததே தவிர ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் இன்னும் வரவில்லை.

ஒரு நாள் இரண்டு நாள் அல்ல, ஒரு வாரம் இரண்டு வாரம் அல்ல நாற்பது நாட்கள் நகர்ந்து விட்டது இன்னும் ஸஅலபா வரவில்லை.

எங்கு போனார்? என்ன ஆனார்? அவரைப் பற்றி எந்த தகவலும் இல்லை.

இந்த நிலையில், ஜிப்ரயீல் (அலை) அவர்கள் ”அண்ணலாரின் சமூகத்திற்கு வருகை தந்து அல்லாஹ் ஸலாம் சொல்லி அனுப்பியதாகவும், உங்களிடம் உங்களது தோழர் ஒருவர் மக்கா, மதீனாவிற்கு இடையே இருக்கிற மலை முகடு ஒன்றில் இருந்து அல்லாஹ்விடம் கடந்த நாற்பது நாட்களாக பாவமன்னிப்பையும், நரக ஈடேற்றத்தையும் கேட்டு மன்றாடிக் கொண்டிருக்கிறார் என்கிற செய்தியை சொல்லி விட்டு வருமாறு என்னை அனுப்பி வைத்திருக்கின்றான்” என்று கூறி விடை பெற்றுச் சென்றார்கள்.

உடனே, அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் இந்த மன்றாட்டத்திற்கு உரியவர் காணாமல் போன ஸஅலபாவாகத் தான் இருக்கும் என்று தீர்மானித்து விட்டு, உமர் மற்றும் ஸல்மான் (ரலி – அன்ஹுமா) ஆகியோரை அழைத்து ”என்னிடம் ஸஅலபாவைக் கொண்டு வாருங்கள்!” என்று பணித்தார்கள்.

இருவரும் ஸஅலபாவைத் தேடி மக்கா, மதீனாவிற்கு இடையே இருக்கிற மலைப்பகுதியின் அடிவாரத்திற்கு வந்து, அங்கே ஆடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்த துஃபாஃபா என்கிற இடையனிடம் ஸஅலபா குறித்தும், அவரின் மன்றாட்டம் குறித்தும் கூறி விசாரித்தார்கள்.

அதற்கு, அந்த இடையர் ஆம்! சமீப நாட்களாக இங்கே வசிக்கிற நாங்கள் “என் ஆன்மாவைக் கைப்பற்றும் ஆற்றல் கொண்டவனே! என் உடலை மீட்டும் ஆற்றல் பெற்றவனே! நாளை மறுமையில் என்னைத் தண்டித்து விடாதே! எனக்கு நரகத்தை விட்டும் நீ பாதுகாப்புத் தர வேண்டும்!” என்று ஒருவர் மன்றாடுவதை கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்றோம்.

நீங்கள் சொன்ன இன்னின்ன அடையாளம் கொண்ட அந்த நபரை நான் பார்த்திருக்கின்றேன். இதோ இந்த பகுதியில் தான் அவர் இருப்பார். இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவரின் மன்றாட்டம் கேட்கும் என்று கூறினார்.

சற்று நேரம் தாமதித்த பின்னர், மலை முகட்டில் இருந்து ஸஅலபா (ரலி) அவர்களின் மன்றாட்டம் ஒலித்தது. ஒலி வந்த திசையை நோக்கி இருவரும் நடந்து ஸஅலபா (ரலி) அவர்களை அடைந்து கொண்டனர்.

இருவரையும் பார்த்த ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் மீண்டும் அழுதார்கள். அப்போது, உமர் (ரலி) அவர்கள் “அல்லாஹ் உம்மை மன்னிப்பான். உம்மை நரகில் இருந்து பாதுகாப்பான்!” நபி {ஸல்} அவர்கள் உம்முடைய இந்த மன்றாட்ட நிலை குறித்து கேள்வி பட்டு நேற்று அழுதார்கள். மேலும், உம்மை அழைத்து வருமாறு எங்களிடம் கூறி இங்கே அனுப்பி வைத்திருக்கின்றார்கள்.” வாருங்கள்! ஸஅலபா செல்வோம்” என்றார்கள்.

இது கேட்ட ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் “அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் நான் செய்த பாவம் குறித்து அறிந்து கொண்டார்களா?” என்று வினவினார். இல்லை என்று உமர் (ரலி) பதில் பகர்ந்ததும் அப்படியானால், நபி {ஸல்} அவர்கள் தொழுகையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் என்னை அழைத்துச் செல்லுங்கள்! பாவியான நான் அண்ணல் நபி {ஸல்} அவர்களை முகம் பார்த்து பேச வெட்கப்படுகின்றேன்!” என்று கூறினார்கள்.

அவரை அழைத்துக் கொண்டு இருவரும் மஸ்ஜிதுன் நபவீக்கு வந்து இஷாத் தொழுகையின் இகாமத்தை பிலால் (ரலி) அவர்கள் கூறும் வரை காத்திருந்து பின்னர் தொழுகை ஆரம்பித்ததும் தொழுகையில் இணைந்து கொண்டனர்.

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் தொழுகையில் அத் தகாஸுர் சூராவை ஓதினார்கள். முதல் இரு வசனங்களை கேட்ட மாத்திரத்திலேயே ஸஅலபா (ரலி) மயக்கமாகி கீழே விழுந்து விட்டார்கள்.

தொழுகை முடிந்ததும் உமர் மற்றும் ஸல்மான் (ரலி) இருவரையும் கண்ட பெருமானார் {ஸல்} அவர்கள் எங்கே ஸஅலபா? என்று கேட்டார்கள்.

இதோ! அல்லாஹ்வின் தூதரே! மயக்கமுற்று கீழே விழுந்து கிடக்கின்றார் என்றார்கள் இருவரும்.

முகத்தில் தண்ணீர் தெளித்து, அருகே அமர வைத்து அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் அன்பொழுக “ஸஅலபா! உமக்கு என்ன நேர்ந்து விட்டது? ஏன் இவ்வளவு நாளாக எங்கு சென்றீர்?” என்று கேட்டார்கள்.

”லப்பைக்க யாரஸூலுல்லாஹ்! நான் செய்து விட்ட ஒரு பாவம் தான் அல்லாஹ்வின் தூதரே! காரணம்” என்றார் நா தழுதழுத்தவராக!

”யாஅல்லாஹ்! இவ்வுலகிலகிலும் எனக்கு நீ சிறந்ததைக் கொடு! மறுமையிலும் சிறந்ததைக் கொடு! மேலும், நரக வேதனையில் இருந்து என்னைக் காத்துவிடு!” என்று இறைஞ்சுங்கள்” உமது பாவத்திற்கு பரிகாரமாக அமைந்து விடும் என்றார்கள் பெருமானார் {ஸல்} அவர்கள்.

இல்லை, அல்லாஹ்வின் தூதரே! என்னுடைய பாவம் மிகப் பெரியது! என்றார் ஸஅலபா (ரலி). தோழரே! அல்லாஹ்வின் வார்த்தை அதை விட மிகப் பெரியது! இதைக் கூறுங்கள் அல்லாஹ் உம் குற்றங்களை மன்னிப்பான்” என்றார்கள்.

மீண்டும் அவர் முன்பு போல் கூறவே, அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் மேற்கொண்டு எதுவும் கேட்காமல் அவரின் வீட்டில் கொண்டு விட்டு வருமாறு தோழர்களிடம் கூறினார்கள்.

வீட்டிற்குச் சென்ற ஸஅலபா இந்தக் கவலையால் நோய்வாய்ப் பட்டு படுத்த படுக்கையானார். எட்டு நாட்கள் ஆகியும் அவர் பள்ளிக்கு வரவில்லை.

அப்போது, ஸல்மான் (ரலி) அவர்கள் “அல்லாஹ்வின் தூதரே! நாம் சென்று ஸஅலபாவை நலம் விசாரித்து விட்டு வருவோமே! அவர் எட்டு தினங்களாக பள்ளிக்கும் வரவில்லை. அவர் குறித்து எந்தத் தகவலும் இல்லை” என்றார்கள்.

நபி {ஸல்} அவர்கள் அங்கிருந்த தோழர்களை அழைத்துக் கொண்டு ஸஅலபா (ரலி) வீட்டிற்கு சென்றார்கள்.

படுத்த படுக்கையாய் கிடக்கிற ஸஅலபாவின் தலையை தங்களது புனித மடியில் கிடத்தி “ஸஅலபாவே! உமக்கு என்ன? நீர் அப்படி என்ன தான் பாவம் செய்து விட்டீர்? என்று கேட்டார்கள்.

அப்போது, ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் “எனக்கு இன்ன வேலையைச் செய்து வருமாறு என்னை நீங்கள் அனுப்பிய போது, அதைச் செய்வதற்காக நான் விரைந்து போய்க்கொண்டிருந்தேன்! மதீனாவின் இன்ன தெருவைக் கடந்து செல்கிற போது வீட்டின் கொல்லைப் புறத்தில் ஒரு பெண் குளித்துக் கொண்டிருந்தார்.

நான் என்னையும் அறியாமல் திரும்பத் திரும்ப பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். பின்பு அது பாவம் எனத் தெரியவே அங்கிருந்து விலகி விட்டேன். என்றாலும், அல்லாஹ் என்னுடைய இந்த பாவம் குறித்து, ஏதேனும் இறைவசனத்தை இறக்கி தண்டித்து விடுவானோ என நான் பயந்து மலை முகட்டுக்குச் சென்று விட்டேன்” என்று கூறினார்.

அல்லாஹ்வின் தூதரே! இந்த மாபெரும் பாவத்தை அல்லாஹ் மன்னிப்பானா? என்னையே நான் வெறுக்கின்றேன்! என் உடல் முழுவதும் புழு பூச்சிகள் ஊர்ந்து செல்வது போல் அருவருப்பாக உணர்கின்றேன் என்றார் ஸஅலபா.

அப்போது, அங்கே வருகை தந்தார்கள் வானவர் கோமான் ஜிப்ரயீல் (அலை) அவர்கள். தொடர்ந்து “அல்லாஹ் ஸலாம் சொல்லி அனுப்பியதாகவும், உங்களிடம் என்னுடைய அடியான் பூமி முழுவதும் பாவத்தோடு என்னை நெருங்கி வந்தால், அதே பூமி முழுவதும் மன்னிப்போடு நான் அவனை நெருங்கி வருகின்றேன்” இதோ! இவரின் பாவத்தை அல்லாஹ் மன்னித்து விட்டான்” என்கிற செய்தியை சொல்லி விட்டு வருமாறு என்னை அனுப்பி வைத்திருக்கின்றான்” என்று கூறி விடை பெற்றுச் சென்றார்கள்.

ஸஅலபாவே! உமக்கு ஒரு விஷயத்தை நான் சொலட்டுமா? என்று கூறிவிட்டு அல்லாஹ் உம்மை மன்னித்து விட்டான் என்று நபி {ஸல்} அவர்கள் கூறினார்கள்.

இது கேட்ட ஸஅலபா (ரலி) பெரும் சப்தம் ஒன்றை எழுப்பியவாறு மரணித்து விட்டார்கள். இன்னாலில்லாஹ்…

பின்னர் நபி {ஸல்} அவர்கள் அவருக்கு குளிப்பாட்டுமாறும், கஃபன் செய்யுமாறும் ஆணையிட்டு விட்டு அவருக்கு ஜனாஸா தொழுகை நடத்தினார்கள்.

அதன் பின்னர், அவரின் ஜனாஸாவைப் பின் தொடர்ந்து சென்ற நபி {ஸல்} அவர்கள் தங்களின் பெருவிரலால் ஊன்றி, ஊன்றி மிகவும் சிரமப்பட்டு நடந்து சென்றார்கள்.

மண்ணறையில் அடக்கம் செய்து முடித்ததும், நபித்தோழர்கள் இது குறித்து வினவிய போது, அவரின் ஜனாஸாவை மலக்குமார்களில் லட்சக்கணக்கானோர் பின் தொடர்ந்து வந்தனர். எங்கு நோக்கினும் வானவர்கள் இறக்கைகளையே நான் கண்டேன். வானவர்களின் இறக்கைகளை மிதித்து விடாதிருக்கவே நான் அவ்வாறு பெரு விரலால் நடந்து வந்தேன்” என்று பதில் கூறினார்கள்.

இந்த ஹதீஸ்பலஹீனமானது

{ நூல்: அல் இஸாபா )

وعن أَبي هُرَيْرَةَ  عن النَّبِيِّ ﷺ قَالَ: مَنْ كَانتْ عِنْدَه مَظْلمَةٌ لأَخِيهِ مِنْ عِرْضِهِ أَوْ مِنْ شَيْءٍ فَلْيتَحَلَّلْه ِمِنْه الْيَوْمَ قَبْلَ أَلَّا يكُونَ دِينَارٌ وَلَا دِرْهَمٌ، إنْ كَانَ لَهُ عَمَلٌ صَالِحٌ أُخِذَ مِنْهُ بِقَدْرِ مَظْلَمتِهِ، وإنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ حسَنَاتٌ أُخِذَ مِنْ سيِّئَاتِ صاحِبِهِ، فَحُمِلَ عَلَيْهِ رواه البخاري.

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் கூறினார்கள்: “எவராவது உலகில் வாழும் காலத்தில் தன் சக முஸ்லிம் ஒருவருக்கு அநீதி இழைத்திருப்பாரேயானால், அவர் எந்த தீனாரும், எந்த திர்ஹமும் எந்த வித பயன்பாட்டையும் தந்திடாத மறுமை நாளைக்கு முன் வாழும் காலத்திலேயே, இந்த உலகத்திலேயே அவர் அதற்கான பரிகாரத்தைத் தேடிக் கொள்ளட்டும்!

அப்படி எவராவது பரிகாரம் தேடிக்கொள்ளாமல், நாளை அல்லாஹ்வின் சந்நிதானத்திற்கு கொண்டு வரப்பட்டால் அநீதம் இழைக்கப்பட்டவருக்கு பரிகாரமாக அநீதி இழைத்தவரிடத்திலிருந்து அவர் இழைத்த அநீதத்தின் அளவுக்கு நற்செயல்களை எடுத்து அல்லாஹ் கொடுத்து விடுவான்.

அப்படி, நற்செயல்கள் ஏதும் அவரிடத்தில் இல்லையெனில்,  அநீதம் இழைக்கப்பட்டவரிடமிருந்து பாவத்தை எடுத்து அநீதி இழைத்தவருக்கு கொடுத்து விடுவான். இதன் காரணமாக, அவர் நரகத்திற்கு தூக்கி வீசப்படுவார்.”

( நூல்: புகாரி-2449 )

சிறிய தவறைக் கூட பெரும் பாவமாக நினைத்து நபித்தோழர்கள்   அல்லாஹ்விடம் மன்றாடினார்கள்  நாம் எந்தளவு அல்லாஹ்விடம் மன்னிப்புக் கோர வேண்டும் என்பதை சிந்தித்துப் பார்த்து  தவ்பா செய்து பாவங்களிலிருந்து தூய்மையாவோம்!!!